ਆਈਨਾ ਹੈ ਧੁੰਦਲਾ ਜਾਂ ਨਜ਼ਰ ਮੇਰੀ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੈ
ਮੈਂ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਸੱਜਣ ਸਮਝਦਾਂ, ਦਿਖ ਰਿਹਾ ਇੱਕ ਚੋਰ ਹੈ
ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕੌਣ ਹੁਣ ਤਾਂ ਦੱਸਦੇ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਮੈਨੂੰ,ਤੈਂ
ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਝਾੜਨ ਪੂਝਣੇ ਤੇ ਲਾਇਆ ਏਨ ਜ਼ੋਰ ਹੈ
ਦੁਆ ਕਰੇ ਨਾ ਪੰਚਾਲੀ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਕੱਜ ਉਸਦਾ ਵਧੇ,
ਇੱਕ ਗੋਪੀ ਸੰਗ ਸੌ ਘਨੱਈਆ ਸਮੇਂ ਦੀ ਬਦਲੀ ਤੋਰ ਹੈ
ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ਜਦ ਪਿਆਸ ਲੱਗੀ ਹੈ ਤਾਂ ਬੱਦਲ ਵਰ ਗਏ,
ਦੇਖਦਾ ਕਿਵੇਂ ਮੇਰਾ ਮਨ ਜੋ ਪੈਲਾਂ ਪਾਉਂਦਾ ਮੋਰ ਹੈ
ਮਰ ਗਏ ਸਭ ਖ਼ੋਜਦੇ ਥਾਹ ਨਾ ਪਈ ਨਾ ਪੈ ਸਕੇ,
ਆਹ ਅੱਖਾਂ ਸਾਹਵੇਂ ਦਿਖ ਰਿਹਾ ਜੋ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਗਾਂਹ ਹੋਰ ਹੈ
ਨੋਟਾਂ ਦਾ ਪੂਜਕ ਨਹੀਂ ਹਾਂ ਸ਼ਾਇਦ ਇਹੀ ਵਜਾਹ ਹੋਵੇ
ਚੂਹੇ ਦਾ ਮੇਰੇ ਦਾਣਿਆਂ ਨਾਲ ਮੁੱਢ ਤੋਂ ਹੀ ਜੋ ਖੋਰ ਹੈ
ਹੁਣੇ ਕਿਹਾ ਤੂੰ ਪੱਤਾ ਵੀ ਨਾ ਹਿੱਲ ਸਕੇ ਉਹਦੇ ਹੁਕਮ ਬਿਨ,
ਇਹ ਕਰ ਦੂੰਗਾ ਔਹ ਕਰ ਦੂੰਗਾ ਕਾਹਤੋਂ ਪਾਇਆ ਸ਼ੋਰ ਹੈ
ਤਰਾਸ਼ ਅਣਘੜ ਪੱਥਰ ਥੀਂ ਜੋ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਦੇਵਤੇ,
ਵਿੰਨਿਆਂ ਉਹਨੂੰ ਥੁੜਾਂ ਦੇ ਦੈਂਤਾਂ ਕਾਹਤੋਂ ਪੋਰ ਪੋਰ ਹੈ
ਦੇਵੀ ਦੇ ਸ਼ਰਧਾਲੂਆਂ ਦੇ ਮੇਰੇ ਦੇਸ਼ ਮਹਾਨ ਵਿੱਚ,
ਨਾਰ ਦੀ ਅਸਮਤ ਨਾਲੋਂ ਮਹਿੰਗਾ ਝਾਂਜਰ ਦਾ ਇਕ ਬੋਰ ਹੈ
ਬਕਦਾ ਰਹਿੰਦੈ ਬੇ-ਵਜਾਹ ਹੀ ਬੇ-ਵਕਤ ਉਹ ਬੇ-ਅਰਥ,
ਸੋਫੀ-ਸੂਫੀ ਕਿਥੇ ਹੋਣੈ ਗਿੱਲ ਨੂੰ ਚੜੀ ਕੋਈ ਲੋਰ ਹੈ
No comments:
Post a Comment