ਕਦੀ ਕਦੀ
ਨਹੀਂ
ਬਹੁਤ ਵੇਰਾਂ
ਮੈਂ ਇਕੱਲਵਾਂਜੇ
ਖੁਦ ਨੂੰ ਸੁਆਲ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ।
ਪਾਗਲਾਂ ਦੇ ਵਾਂਕਣ
ਗੱਲਾਂ
ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ।
ਗੱਲਾਂ ਗੱਲਾਂ ਵਿੱਚ
ਗੱਲ ਏਨੀ ਦੂਰ ਨਿੱਕਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ,
ਸ਼ੁਰੂਆਤ
ਕਿਉਂ ਤੇ ਕਿਵੇਂ ਹੋਈ
ਸਾਰੀ ਗੱਲ-ਕੱਥ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ।
ਹਾਲੇ ਹੀ
ਮੁੜ ਤੋਂ ਫਿਰ
ਉਠਿਆ ਇਹ ਝੱਲ ਸੀ,
ਖੌਰੇ ਕੇਹਾ
ਕੁਲਹਿਣਾ ਪਲ ਸੀ ।
ਖੁਦ ਨੂੰ ਹੀ
ਆਪਣਾ ਨਾਂ ਪੁੱਛ ਲਿਆ,
ਤੁਸੀਂ ਯਕੀਨ ਨਾ ਕਰੋਗੇ
ਕਿੱਡਾ
ਸਿਆਪਾ ਗਲ ਪਿਆ ।
ਹੁਣ ਤੀਕ ਵੀ ਮੈਨੂੰ
ਇਸ ਦਾ
ਉੱਤਰ ਥਿਆਇਆ ਨਹੀਂ,
ਇੱਕ ਚੱਕਰ 'ਚ ਘੁੰਮ ਰਿਹਾਂ
ਕੋਈ ਸਿਰਾ ਹੱਥ ਆਇਆ ਨਹੀ ।
ਮੇਰੇ ਇਹ ਲਫਜ਼
ਕਿਸੇ ਝੱਲੇ ਦੀ
ਮਗਜ਼ ਮਾਰੀ ਜਾਣ
ਭੁੱਲ ਜਾਇਓ,
ਭੁੱਲ ਕੇ ਵੀ
ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ
ਅਜਿਹਾ ਸੁਆਲ ਨਾ ਪਾਇਓ ।
No comments:
Post a Comment